مسئله 277- كسى كه در كارهاى وضو و شرايط آن
مثل پاك‌بودن آب و غصبى‌نبودن آن خيلى شك مىكند، بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسئله 278- اگر شك كند كه وضوى او باطل شده
يا نه، بنا مىگذارد كه وضوى او باقى است.
مسئله 279- كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه،
بايد وضو بگيرد.
مسئله 280- كسى كه مىداند وضو گرفته و حدثى
هم از او سر زده، مثلاً بول كرده، اگر نداند كدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز
است بايد وضو بگيرد و اگر در بين نماز يا بعد از نماز است لازم نيست نمازى را كه
خوانده دوباره بخواند، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.
صفحه 55
مسئله 281- اگر در بين نماز یا بعد از آن شك
كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.
مسئله 282- اگر انسان مرضى دارد كه بول او
قطره قطره مىريزد يا نمىتواند از بيرون‌آمدن باد يا غائط خوددارى كند، چنانچه
يقين دارد كه از اوّل وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضوگرفتن و نمازخواندن مهلت
پيدا مىكند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مىكند بخواند و اگر مهلت او به
مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد فقط كارهاى واجب نماز را
به‌جا آورد و كارهاى مستحبّ آن مانند اذان و اقامه را ترك نمايد.
مسئله 283- اگر به مقدار وضو و نماز مهلت
پيدا نمىكند و در بين نماز چند دفعه بول يا باد يا غائط از او خارج مىشود، وضوى
اوّل كافى است.
مسئله 284- كسى كه بول يا غائط پِى‌در‌پِى از
او خارج مىشود، اگر نتواند هيچ مقدار از نماز را با وضو بخواند، مىتواند چند
نماز را با يك وضو بخواند، مگر اختياراً بول يا غائط كند يا چيز ديگرى كه وضو را
باطل مىكند پيش آيد.
مسئله 285- كسى كه بول او قطره قطره مىريزد
يا نمىتواند از بيرون‌آمدن غائط خوددارى كند، بايد براى نماز به وسيلۀ كيسهاى كه
در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول يا غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى
مىكند، خود را حفظ نمايد و لازم نيست كه پيش از هر نماز مخرج بول يا غائط را كه
نجس شده آب بكشد و همچنين واجب نيست خود را معالجه نمايد.
مسئله 286- كسى كه نمىتواند از بيرون‌آمدن
بول و غائط خوددارى كند، بعد از آنكه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايى را كه در
وقت مرض مطابق وظيفهاش خوانده قضا نمايد. و نيز اگر در بين وقت نماز مرض او خوب
شود، لازم نيست نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.